ΠΟΣΕΣ ΑΛΕΠΟΥΔΕΣ "ΧΩΡΑ" Η ΕΛΛΑΔΑ

26/1/13

Πριν το 1992, όταν το Δασαρχείο πρόσφερε αμοιβή για τις αλεπούδες, παραδίνονταν στο δασαρχείο 50 000 αλεπούδες ετησίως. Το 1992 σταμάτησε η επ'αμοιβή δίωξη. Το αίτιο ήταν η μετάδοση της ιδεοληψίας που επιμένει ότι δεν υπάρχει επιβλαβές ζώο στη φύση. Ο τότε γενικός γραμματέας δασών κύριος Κατσούδας δέχτηκς αυτή τη θέση και τώρα πληρώνουμε το τίμημα με την ταχεία επέκταση της λύσσας στη χώρα.

Η ανεκτή χωρητικότητα αλεπούδων πρόσφατα δημοσιεύθηκε στον Ορίωνα. Παρατίθεται ολόκληρο το κείμενο:

"....Οι έρευνες που γίνονται σήμερα στην Ευρώπη αποβλέπουν στη μελέτη της βιολογίας των αλεπούδων και της επιδημιολογίας της λύσσας τους. Π.χ. το 1964 η νόσος πέρασε από τη Γερμανία στη Δανία. Οι Δανοί όμως πέτυχαν την εκρίζωσή της το 1970, μειώνοντας τον αριθμό των αλεπούδων με κυνήγι ή δηλητηριώδη αέρια και ελέγχοντας τους σκύλους.

Βρήκαν οτι η επέκταση της επιζωοτίας σταματά σε περιοχές που ο πληθυσμός των αλεπούδων πέφτει κάτω από 1 για κάθε τετραγωνικό χμ. Γι'αυτό σήμερα δημιουργησαν στα σύνορά τους μία αμυντική ζώνη "ελεύθερη αλεπούδων...."

"....Σε οποιοδήποτε πρόγραμμα καταπολέμησης των αλεπούδων πρέπει κανείς να έχει υπόψη πως η μείωση πρέπει να είναι δραστική, κάτω του 65-70%, γιατί αλλιώς είναι παροδική και σε μία γενιά ο αριθμός ξανάρχεται στο αρχικό ύψος..."

Για να πέσει ο αριθμός αλεπούδων σε μια ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο χρειάζεται δραστική κινητοποίηση όλων των εμπλεκόμενων φορέων, όπως αγροτικών συνεταιρισμών, τοπικής αυτοδίοικησης, κυνηγετικών οργανώσεων και άλλων. Σαφώς ΔΕΝ χρειάζονται οικολογίζοντες όπως αυτόν που έγραψε ότι είναι δυνατή η συλλογή κεφαλών ζώων και αποστολή τους προς ανάλυση, αλλά χωρίς θανάτωση των ζώων. Αυτός θα έπρεπε να προσληφθεί για να λύσει το παγκόσμιο πρόβλημα έλλειψης δωρητών οργάνων και όχι το θέμα της αλεπούς και της λύσσας.