ΝΕΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΑΛΙΟΥ

7/2/09

Προπολεμικό χειροποίητο βελγικό Browning B25. Συγκρίνετε το φινίρισμα των εσωτερικών τμημάτων του μηχανισμού με το κλείστρο στην επόμενη φωτογραφία.

Προπολεμικό χειροποίητο βελγικό Browning B25. Συγκρίνετε το φινίρισμα των εσωτερικών τμημάτων του μηχανισμού με το κλείστρο στην επόμενη φωτογραφία.

"Στα εγγλέζικα ατελιέ δίνουν στον μαθητευόμενο μια λίμα παλιά, φθαρμένη, και τον βάζουν και τρίβει τα εξαρτήματα του όπλου μέχρι να γυαλίσουν σαν καθρέφτης. Μόνο όταν το κάθε εξάρτημα είναι τόσο γυαλιστερό που ο πρωτομάστορας μπορεί να δει το πρόσωπο του μέσα μπορεί να γίνει δεκτό για να μπει στο όπλο". Αυτά και άλλα εξίσου εντυπωσιακά σχόλια ακούγονται για τις παλιές μεθόδους της χειροποίητης κατασκευής. Και το ερώτημα είναι αν πράγματι οι παλιές μέθοδοι απέδιδαν καλύτερο αποτέλεσμα από τις σύγχρονες. Διότι αν οι παλιές μέθοδοι απέδιδαν κάτι το άπιαστο με τα σημερινά μέσα τότε η σύγκριση μεταξύ παλιών και σύγχρονων όπλων πάζει σε μια άλλη διάσταση, ουσιαστικά δεν υπάρχει σύγκριση.

Λοιπόν, να αρχίσουμε με ένα σχόλιο αυτού που είχε άμεση εμπειρία, του οπλοκατασκευαστή W.W. Greener:

Ο Greener αναφέρει θετικά την χρήση εργαλειομηχανών όπως τόρνοι, φρέζες, ατμόσφυρες και άλλα. Επίσης στο θέμα της λείανσης ο Greener αναφέρει ότι η τριβή σε μηχανικό δίσκο όπου τα τμήματα τρίβονται πάνω σε μολυβένια πλάκα εμποτισμένη με σμυρίγδι είναι μια από τις καλύτερες μεθόδους λείανσης. Αυτά ο Greener τα έγραφε το 1910, στην χρυσή εποχή του λειόκαννου αγγλικού όπλου. Τέρμα λοιπόν τα περί τριψίματος από κάποιον φουκαρά απρεντίσκο που έτριβε τα κομμάτια μέχρι να γίνουν καθρέφτης.

Κλείστρο μια Benelli Montefeltro. Το φινίρισμα επιφανείας είναι προφανώς πιο δουλεμένο από το προηγούμενο όπλο, απόδειξη ότι οι λειάνσεις και τα φινιρίσματα δεν ήταν αποκλειστικά προνόμια των προπολεμικών όπλων.

Κλείστρο μια Benelli Montefeltro. Το φινίρισμα επιφανείας είναι προφανώς πιο δουλεμένο από το προηγούμενο όπλο, απόδειξη ότι οι λειάνσεις και τα φινιρίσματα δεν ήταν αποκλειστικά προνόμια των προπολεμικών όπλων.

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι ο κάθε κατασκευαστής θα χρησιμοποιήσει τις πιο οικονομικές και αποτελεσματικές μεθόδους που θα του δώσουν αυτό που έχει σχεδιάσει. Το πρόβλημα είναι αν τα κριτήρια μας σήμερα είναι όμοια με αυτά των κατασκευαστών του 1910. Στην πλειοψηφία των σύγχρονων όπλων δεν είναι. Τα περισσότερα όπλα μέσης κατηγορίας δεν λειαίνονται εσωτερικά στο βαθμό που ήταν λειασμένα αντίστοιχα όπλα του 1910. Είναι προφανές ότι η αξιοπιστία των σύγχρονων όπλων που είναι φτιαγμένα από σύγχρονα ατσάλια δεν απαιτεί τον ίδιο βαθμό λείανσης και έτσι τα περισσότερα τμήματα αφήνονται όπως είναι όταν βγουν απο τη θερμική επεξεργασία.

Ομως αν σήμερα θέλαμε να φτιάξουμε λειάνσεις,εφαρμογές, σκληρύνσεις και βαφές όπως οι παλιές μπορούμε;

Η απάντηση είναι ΝΑΙ, αν θέλουμε.

Τα σύγχρονα μηχανήματα ελεγχόμενα από υπολογιστές είναι άπειρα πιο ακριβή από τις φρέζες του 1910. Τα μετροληπτικά που ελέγχουν το αποτέλεσμα κοπής είναι επίσης πιο ακριβή και έτσι έχουμε την δυνατότητα να φτιάχνουμε μεταλλικά αντικείμενα με αυξημένη ακρίβεια.

Τα σύγχρονα ατσάλια είναι και και αυτά πιο καλά από τα παλιά διότι η μεταλλουργεία έχει κάνει άλματα στην σύνθεση νέων κραμάτων ατσαλιού. Είναι βέβαιο ότι αν ο Greener και οι συνάδελφοι του είχαν ατσάλι Boehler και ατσάλι S7 θα τα χρησιμοποιούσαν στις κάννες και στα εσωτερικά τμήματα αντίστοιχα, απλά διότι έιναι καλύτερα από τα ατσάλια της τότε εποχής.

Ενα 'γυμνό' προπολεμικό Pieper. Η προσπάθεια του κατασκευαστή αναλώθηκε στα εσωτερικά του όπλου και όχι στον επιδερμικό εξωραϊσμό, όμως παραμένει ένα πολύ όμορφο κατασκεύασμα!

Ενα "γυμνό" προπολεμικό Pieper. Η προσπάθεια του κατασκευαστή αναλώθηκε στα εσωτερικά του όπλου και όχι στον επιδερμικό εξωραϊσμό, όμως παραμένει ένα πολύ όμορφο κατασκεύασμα!

¨Οσον αφορά τις λειάνσεις, υπάρχει σήμερα η ηλεκτρολυτική λείανση που δίνει αποτελέσματα πλήρως ελεγχόμενα τόσο σε αφαίρεση μετάλλου όσο και σε ποιότητα επιφανείας. Η λείανση μετριέται σε μικρά, δηλαδή χιλιοστά του χιλιοστού ανάλογα με το μέγεθος των αμυχών που αφήνει στο μέταλλο. Η ηλεκτρολυτική λείανση δουλεύει σαν ανάποδη επιμετάλλωση, είναι δηλαδή μεταλλο-αφαίρεση και παίρνει μέταλλο από την επιφάνεια εξομαλύνοντας τις ανωμαλίες μέχρι να την φτάσει σε μια απόλυτα επίπεδη και λεία μορφή. Δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ ηλεκτρολυτικά λειασμένης επιφάνειας και μιας τριμμένης με λεπτά σμυρίγδια και μασγαλάδες!

Στο ξύλο είναι εμφανής η επίδραση των μηχανών όταν συγκρίνουμε ψάθα κομμένη με λέηζερ, που είναι άψογη, με τα στραβοκοψίματα στις ψάθες ακόμη και πανάκριβων χειροποίητων όπλων.

Γιατί λοιπόν δεν βρίθει η αγορά από τουφέκια φτιαγμένα σε επίπεδο ποιότητας του 1910 και σε τιμές προσιτές για όλους μας;

Κυρίως επειδή οι διευθυντές μάρκετινγκ έχουν ψυχολογήσει το κοινό τους και ξέρουν ότι η εξωτερική εμφάνιση μετρά περισσότερο από την εσωτερική ποιότητα. Ο μέσος αγοραστής δίκαννου σπάνια θα το ανοίξει να ελέγξει τι έχει από μέσα. Το φιγουράτο ξύλο και το σκάλισμα είναι αρκετά για να πείσουν για την ποιότητα. Δείτε τις διαφημίσεις σύγχρονων σουπερποζέ και πλαγιόκαννων- πόσες δείχνουν φωτογραφίες των μηχανισμών; Συγκρίνετε με πόσες δείχνουν το εξωτερικό φινίρισμα και σκάλισμα. Ο λόγος λοιπόν που τα σημερινά όπλα δεν προσφέρουν όσα πρόσφεραν τα όπλα του 1910 δεν είναι οι μέθοδοι κατασκευής, ο λόγος είμαστε εμείς οι πελάτες που χάσαμε το κριτήριο ποιότητας και μένουμε στα επιδερμικά.