ΙΤΑΛΙΚΑ ΚΟΚΟΡΟΤΟΥΦΕΚΙΑ ΤΟΥ 1950

26/9/10

Αμέσως μετά τον πόλεμο η ιταλική οπλοβιομηχανία ξανάρχισε η παραγωγή πολιτικών όπλων. Το πιο κοινό όπλο ήταν το πλαγιόκαννο με κοκόρια και αυτή η επιλογή ήταν κατανοητή από τις συνθήκες της εποχής.

Το σχέδιο ήταν γνωστό, δοκιμασμένο ως προς την αντοχή και αξιοπιστία, ενώ δεν είχε προβλήματα με πατέντες και δικαιώματα. Η ιταλική βιομηχανία παρήγαγε εύκολα τα σφυρήλατα μέρη του κοκοροτούφεκου- βάση, σίδερο πάπιας- ενώ άλλοι μικρότεροι κατασκευαστές πωλούσαν τα επί μέρους τμήματα, όπως οι φωτιές, εξολκείς και άλλα στους τελικούς συναρμολογητές.

Το σχήμα του όπλου της εποχής είναι σχεδόν πανομοιότυπο: φωτιές με το ελατήριο πίσω, το λεγόμενο Back Action, που διευκολύνει την εφαρμογή της φωτιάς στη βάση. Οντας με κοκόρια το όπλο δεν έχει δυσκολίες όπως οπλιστήρες και εξολκείς. Είναι ένα εξαιρετικά ανθεκτικό σχήμα που δεν έχει περιπλοκές. Ισως το πιο περίπλοκο τμήμα στην κατασκευή είναι οι ρίγες και οι κάννες.

Σε πολλα από αυτά τα όπλα οι κάννες φέρουν την ένδειξη Krupp Laufstahl. Εχει γραφτεί από ξένους συναδέλφους ότι η Γερμανία μεταπολεμικά δεν είχε δικαίωμα να συναρμολογεί όπλα αλλά μπορούσε να πουλά τμήματα όπλων προς ξένες, μη γερμανικές, εταιρείες. Δεν ξέρω αν αυτή είναι ακριβής πληροφορία, όμως το γεγονός είναι ότι πολλά ιταλικά δίκαννα των δεκαετιών 1950 και 1960 έχουν γερμανικές κάννες.

Ας δούμε τώρα ένα από αυτά τα δίκαννα, του αναγνώστη μας κύριου Νεκτάριου Κουκουλή από την Αίγινα. Οπως γράφει ο κύριος Κουκουλής:

"Κατέχω το όπλο του αείμνηστου πατέρα μου, δεν είμαστε ούτε εγώ ούτε τα παιδιά μου κυνηγοί. Το όπλο είναι πανέμορφο και με ... ιστορία. Εγώ απλά το φυλάω σε πολύ καλή κατάσταση. Δυο καλοί μου φίλοι κυνηγοί με πιέζουν να τους το δώσω. Το σκέφτομαι, γιατί παρά το ότι με συνδέουν αναμνήσεις παραμένει σε ένα ντουλάπι και κάποια στιγμή θα κολλήσει και θα είναι άχρηστο. Σας παρακαλώ να μου πείτε πληροφορίες για αυτό (αν έχετε χρόνο) και πόση περίπου είναι σήμερα η αξία του. Λεπτομέρειες για το όπλο (όσες μπορώ να διακρίνω ως μη ειδικός)

Είναι ένα δίκαννο με έξω "κοκόρια". Στις κάννες υπάρχει σκαλισμένο λιοντάρι και αναγράφονται τα εξής:
Αριστερή
Στο πλάι LIBERO DAFFINI ARMI BRESCIA MADE IN ITALY
Αριστερή από κάτω το βάρος του (Kg 1,370) και οι αριθμοί 18,3 - 17,2
Αριστερή στη βάση η φίρμα και κάποιες σφραγιδούλες μάλλον ελέγχου, η μια γράφει PSF

Δεξιά
από κάτω οι αριθμοί 20,3 - 70 - 18,3 - 17,4 και με μεγαλύτερα γράμματα 11212 και 12
στη βάση πάλι 71212 και κάποιες σφραγιδούλα ελέγχου που γράφει FINITO XVIΙ

Στα μεταλλικά μέρη του κοντακιού εσωτερικά γράφει πάλι τη φίρμα και τον αριθμό 11212 και έχει σφραγιδάκια ελέγχου. Το όπλο στα κεντρικά μεταλλικά του μέρη είμαι φιλοτεχνημένο με όμορφα σκαλίσματα, πουλιά κλπ και διακοσμητικά. Σκαλισμένο είναι και το ξύλινο μέρος στη βάση του με δικτυωτό διακοσμητικό."

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Η βάση του Libero Daffini.

Η βάση του Libero Daffini. Η βίδα στο πλάι δείχνει ότι πρόκειται για φωτιές με το ελατήριο πίσω. Προσέξτε επίσης τα side clips στη βάση, μια επιλογή αρκετά συχνή σε αυτά τα όπλα.

Ας πάρουμε τα στοιχεία ένα προς ένα.

Η βιοτεχνία Daffini ήταν γνωστή για την παραγωγή της σε αυτό τον τύπο όπλου. Τα όπλα της ήταν κάπως πιο προσεγμένα από τα περισσότερα όπως δείχνει και η περίπλοκη εφαρμογή του τρίτου κλειδιού.

1,370 Kg είναι το βάρος των καννών.

Το τρίτο κλειδί του Daffini συνδυάζει την κεφαλή της κούκλας με το περαστό κλειδί για να δείξει ότι έχει ισχυρό κλείδωμα.

Το τρίτο κλειδί του Daffini συνδυάζει την κεφαλή της κούκλας με το περαστό κλειδί για να δείξει ότι έχει ισχυρό κλείδωμα.

18,3 είναι ο αυλός της κάννης και 17,2 η διάμετρος στομίου της αριστερής κάννης και 17,4 της δεξιά, άρα το όπλο έχει τσοκ τρία τέταρτα και φουλ αλλά και τα δύο προς το σφιχτό τσοκάρισμα με 9 και 11 δέκατα αντίστοιχα.
70 είναι το μήκος της θαλάμης σε χιλιοστά.
Η σφραγίδα PSF με ένα άστρο δείχνει δοκιμή στις 900 πιέσεις.
Finito δείχνει ότι η δοκιμή έγινε με το όπλο τελειωμένο και φινιρισμένο έτοιμο προς πώληση.
XVII ισοδυναμεί με τον αριθμό 17, που όταν προστεθεί στο 1945 μας δίνει 1962, χρονολογία κατασκευής του όπλου.
20,3 είναι η διάμετρος στο τέλος της θαλάμης, πριν την αρχή του κώνου προσαρμογής.
Ο αριθμός 11212 είναι ο αύξων αριθμός και η παρουσία του στα ξύλινα μέρη δείχνει οτι το κοντάκι είναι το αρχικό εργοστασιακό.

Τι λένε τα στοιχεία; Ότι έχουμε να κάνουμε με ένα χαρακτηριστικό όπλο της δεκαετίας του 1960. Ενα γερό κυνηγετικό όπλο που, εφόσον ε΄ναι σε καλή μηχανική κατάσταση, μπορει να προσφέρει πολλά χρόνια κυνηγετική χρήσης.

Κάννες με διπλά κλειδιά και συναρμολόγηση τύπου χελιδονοουράς είναι ο κανόνας για αυτή την εποχή.

Κάννες με διπλά κλειδιά και συναρμολόγηση τύπου χελιδονοουράς είναι ο κανόνας για αυτή την εποχή.

Εχει συλλεκτική αξία; Οχι διότι δεν αποτελεί κάτι το σπάνιο ή μοναδικό. Η αξία αυτών των όπλων είναι συναισθηματική και έτσι είναι πολύτιμα για τους κληρονόμους του αρχικού κατόχου. Για έναν αγοραστή η αξία του κρίνεται σε σύγκριση με άλλα παρόμοια όπλα που θα βρει στην αγορά. Αυτή την εποχή τα ιταλικά κοκοροτούφεκα της μεταπολεμικής εποχής πωλούνται από 350 έως 600 Ευρώ ανάλογα με την κατάσταση και προέλευση. Τα όπλα κατασκευασμένα από την Daffini, Armitalia, Zanardini τείνουν να πιάνουν ψηλότερες τιμές.

Ομως στο μέλλον μπορεί τα καλύτερα από αυτά τα όπλα να βρουν μια συλλεκτική αξία ως δείγματα μιας συγκεκριμένης εποχής. Αλλα αυτό είναι μια πιθανολόγηση. Και να κλείσουμε με ένα στιγμιότυπο απο την διάσημη ταινία "Ο Νονός". Οι δύο Σικελοί σωματοφύλακες του Μικέλε Κορλεόνε που απεικονίζονται στο έργο με κοντόκαννα δίκαννα κρατάνε όπλα της μεταπολεμικής εποχής, δύο "Λουπάρες" προφανώς διασκευασμένες από όπλα όπως αυτό που βλέπουμε στις φωτογραφίες που μας έστειλε ο κύριος Κουκουλής.

Πίνακες Βλητικής του Νικήτα Κυπρίδημου

Oplognosia English Pages

Gun and Knife Classics.

Σφραγίδες Δοκιμής.